Աշխարհում միայն երկու երկիր կա, որոնց բնակչության մեծ մասը բնակվում է պատմական հայրենիքից դուրս: Դրանք են Իսրայելն ու Հայաստանը: Հայերի եւ հրեաների 2/3 ապրում է իր հայրենիքի սահմաններից դուրս, եւ այդ փաստը մեծապես ազդում է երկրների զարգացման վրա: Հայկական եւ հրեական սփյուռքի նմանությունը նաեւ նրանում է, որ այն գոյացել է հետապնդումների արդյունքում: Ճիշտ է, եթե հրեաներին բնակցեման վայրերից քշում էին գրեթե 2000 տարի առաջ, ապա հայկական սփյուռքը կազմավորվել է համեմատաբար վերջերս` 20 դարի սկզբին: Հայերի հիմնական արտահոսքը պատմական հայերնիքից` Արեւմտյան Հայաստանից եղավ 1915թ., երբ երիտթուրքերը արտաքսեցին եւ կոտորեցին շուրջ 2-միլիոնանոց հայ բնակչությունը: Այնպես որ հենց Հայոց ցեղասպանությունը պատճառ հանդիսացավ, որ հայերը սփռվեն աշխարհով մեկ, ինչի մասին բազմիցս ասվել ու գրվել: