Երբ ինչ-որ բանի մասին շատ են խոսում, եւ, դրա հետ մեկտեղ, պաշտոնական անձիք հանկարծ միանգամից մեկնաբանություններ չեն կատարում, ուրեմն պարզ է, որ ամեն ինչ արդեն որոշված է: Ճիշտ է, երբեմն հակառակն է տեղի ունենում, սակայն հայ-թուրքական սահմանի բացման պարագայում, այնուամենայնիվ, գործում է առաջին տարբերակը: Պարզ է, որ ամեն ինչ բխում է ժամկետից, սակայն նույնիսկ դա այնքան էլ կարեւոր չէ: Կարեւոր է կողմերի դիրքորոշումը, ավելի ճիշտ` հայկական եւ թուրքական կողմերի թափանցիկությունն այդ հարցում. ո՞րն է դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման գինը, հեռանկարները, օգուտը:

Համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի ազդեցությունը ընդհանրապես Հայաստանի տնտեսության եւ քաղաքացիների սոցիալական վիճակի վրա արդեն զգալի է, հատկապես, բնակչության զբաղվածության հարցում: Այսօր արդեն աշխատանքի տեղավորման մի շարք առաջատար գործակալություններ արդեն սկսել են ահազանգել. աճող պահանջարկին զուգընթաց աշխատանքային շուկայում նկատվում է առաջարկի գրեթե կրկնակի կրճատում:

2008թ. դարձավ Հարավային Կովկասի վերաձեւման տարի: Հարավային Օսեթիայի դեմ Վրաստանի սանձազերծած «հնգօրյա պատերազմից» հետո պարզ դարձավ, որ տարածաշրջանում նոր բաժանարար գծեր են նախանշվում: Հավանաբար, ինքն էլ չցանկանալով դա, Վրաստանի նախագահը «թագավորական» նվեր մատուցեց ՌԴ-ին, որը վաղուց էր հարմար առիթի սպասում ԱՄՆ-ից ռեվանշ վերցնելու համար` Կովկասի հակամարտությունների հանգուցալուծման մեջ չափազանց խորը ներթափանցման համար: Արդյունքում ավելի մեծ խառնաշփոթ ստացվեց, որտեղ նույնիսկ «ամենահմուտ» պետությունները չկարողացան որեւէ բան որսալ: