Հայաստանի երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի` իր պաշտոնական պարտականություններին անցնելուց հետո անցած մեկ տարին որոշ փոփոխություններ ներմուծեց պետության արտաքին քաղաքականության մեջ` դրա հետ մեկտեղ չփոխելով առաջնային ուղղությունները, որոնք հայտարարված են Հայաստանի Անկախության հռչակագրում: Եւ եթե բարձրագույն մակարդակով հանդիպումներն, ընդհանուր առմամբ, սպասելի էին, ապա երկու իրադարձություններ իսկապես նշանակալից էին ինչպես Հայաստանի, այնպես էլ ողջ տարածաշրջանի համար:

Համաշխարհային ֆինանսական ճգնաժամի ազդեցությունը ընդհանրապես Հայաստանի տնտեսության եւ քաղաքացիների սոցիալական վիճակի վրա արդեն զգալի է, հատկապես, բնակչության զբաղվածության հարցում: Այսօր արդեն աշխատանքի տեղավորման մի շարք առաջատար գործակալություններ արդեն սկսել են ահազանգել. աճող պահանջարկին զուգընթաց աշխատանքային շուկայում նկատվում է առաջարկի գրեթե կրկնակի կրճատում:

2008թ. դարձավ Հարավային Կովկասի վերաձեւման տարի: Հարավային Օսեթիայի դեմ Վրաստանի սանձազերծած «հնգօրյա պատերազմից» հետո պարզ դարձավ, որ տարածաշրջանում նոր բաժանարար գծեր են նախանշվում: Հավանաբար, ինքն էլ չցանկանալով դա, Վրաստանի նախագահը «թագավորական» նվեր մատուցեց ՌԴ-ին, որը վաղուց էր հարմար առիթի սպասում ԱՄՆ-ից ռեվանշ վերցնելու համար` Կովկասի հակամարտությունների հանգուցալուծման մեջ չափազանց խորը ներթափանցման համար: Արդյունքում ավելի մեծ խառնաշփոթ ստացվեց, որտեղ նույնիսկ «ամենահմուտ» պետությունները չկարողացան որեւէ բան որսալ: