2009 թ-ը ինչպես եւ կարելի էր ակնկալել ավարտվեց չլուծված հակամարտություններով, ընդհանուր լարվածությամբ եւ «չհասկացված» իրավիճակով Հարավային Կովկասում: Տարածաշրջանում «խաղաղություն եւ կայունություն» հաստատելու մասին Հայաստանի, Թուրքիայի եւ Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների հայտարարությունները ըստ էությամբ ի չիք դարձան, եթե կարելի է այդպես արտահայտվել, Ադրբեջանի նախագահի ամանորյա շնորհավորանքներով: Պաշտոնական Բաքուն հերթական անգամ այլ լուծում չգտնելով, նորից սկսել է սպառնալ պատերազմով:

Տարածաշրջանը եւ ամբողջ աշխարհը քարացել է սպասման մեջ: Եվ թեպետ արդեն հայտարարվել է Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ իսկապես պատմական հանդիսացող արձանագրությունների ստորագրման ամսաթիվը, կողմերն իրենց չափազանց զգուշավոր են պահում: Չնայած նրան, որ ոչ մի ֆորս-մաժորային իրավիճակ չի սպասվում, սակայն Աստված պահպանում է նրան, ով իր մասին հոգ է տանում: Ճիշտ է, ֆորս-մաժորը կարող է սադրել Ադրբեջանը, ինչպես նա արդեն արեց Ղարաբաղի նկատմամբ սույն թվականնի մարտի 4-ին:

Open Music Fest-ի շնորհիվ, որն անց է կացվում Երեւանում, Հայաստանի մշակութային կյանքում 2009-ի ամռան վերջին շաբաթում տիրող հարաբերական անդորրը զարդարվեց Աննա Մաիլյանի սոպրանոյով, Տաթեւիկ Բաղդասարյանի բարեհնչյուն ֆլեյտայի ձայնով` Հայաստանի ազգային կամերային նվագախմբի նվագակցությամբ, որի գեղարվեստական ղեկավարն է Արամ Կարաբեկյանը: