Վերջին շաբաթները Թուրքիայի նախանձելի համառությամբ ներողություն է պահանջում` սկզբից Իսրայելից, իսկ հիմա` Հայաստանից: Երկու դեպքերում էլ պահանջը ոչնչով հիմնավորված չէ, ավելին, այն անհեթեթ է, հատկապես Հայաստանին վերաբերվող հարցում: Սակայն ամեն ինչ հերթով: Թուրքիան արդեն մեկ տարի Իսրայելից պահանջում է ներողություններ և փոխհատուցում Mavi Marmara-ի դեպքերի հետ կապված: Նավը, որը փորձել էր թափանցել Գազայի հատված, անցնելով իսրայելական մաքսային հսկողությունը, հարձակման էր ենթարկվել իսրայելական հատուկ նշանակության ջոկատի կողմից: Արդյունքում սպանվել է Թուրքիայի 9 քաղաքացի: Ավելորդ չէ հիշել, որ Mavi Marmara-ի վրա գտնվել են պաղեսինյան գրոհայիններ և ենթադրվում է` նաև զենք: Երկրորդ նավն այս տարվա հունիսին այդպես էլ դուրս չեկավ ծով: Բայց վարչապետ Էրդողանը, որը լրջորեն իրեն սուլթանական գերարտոնություններ է վերագրել, պահանջում է ներողություն և փոխհատուցումներ` մոռանալով Օսմանյան կայսրության վախճանի մասին, որը թաթախված էր կոռուպցիայի, պարտքերի և արյան գետերի մեջ հանուն սեփական հավակնությունների բավարարաման: