Հիմա Իրանը որոշել է ռազմարդյունաբերություն սկսել իր տարածքից դուրս։ PanARMENIAN.Net-ը պատմում է, թե ինչու իրանցիներն ընտրեցին Տաջիկստանը դրոններ արտադրելու համար, և թե ինչ պոտենցիալ ունեն իրանական ԱԹՍ֊ները։

Իրանական Աբաբիլ-2 տեսակի ԱԹՍ֊ն մշակվել է 1990-ականներին։ Ըստ իրանական պաշտոնական տեղեկագրի, ԱԹՍ֊ն կարող է թիրախը խոցել 200 կմ հեռավորությունից։ Տաջիկստանում արտադրվելու է հենց Աբաբիլ֊2 անօդաչուն։ Սեփական արտադրության զինտեխնիկայի և մասնավորապես ԱԹՍ֊ների մասին խոսելիս Իրանում շատ զուսպ են։ Գաղտնի են պահում ռազմարդյունաբերության տեխնիկական գրեթե բոլոր մանրամասները։

Հայտնի է, որ Իրանը անօդաչուների արտադրությունը սկսել է 1980-ականներին՝ Իրաքի հետ պատերազմի ժամանակ: Նախ հետախուզական անօդաչուներն էին, որոնք արագ վերափոխվեցին հարձակողականի՝ իրենց թևերի տակ կրելով հրթիռներ՝ ցամաքային ու ծովային թիրախներ խոցելու կարողությամբ: Առաջին փորձարկումներից սկսած Իրանն այս ոլորտը պահել է ստվերում:

Առաջին կարևոր արդյունքները գրանցվել են պատերազմից հետո՝ Իրանում տեխնոլոգիական կրթական հաստատությունների ջանքերով և Իրանի տարածքում կործանված արևմտյան անօդաչուները հետազոտելով: Այսօր Իրանի ստեղծած ԱԹՍ֊ները տեխնիկական հագեցվածությամբ առնվազն չեն զիջում մյուս հայտնի անուններին։

Իրանի ռազմարդյունաբերական քայլին ամենաուշադիրը հետևում են երկու երկիր՝ իհարկե, Իսրայելը և Թուրքիան: Իսրայելի մեդիահարթակներում արդեն հայտնվել են վերլուծություններ, որ Տաջիկստանում այս տեսակի ներկայությունը տարածաշրջանում ուժերը հավասարակշռելու Թեհրանի փորձն է: Իսրայելը հայտարարում է, որ Իրանի նոր ռազմավարությունը «անօդաչուներով ահաբեկչությունն» է և Իրանի անօդաչուները դառնում են գլոբալ խաղաքարտ և սպառնալիք: Իսրայելը նաև պնդում է, որ իրանական հազարավոր ԱԹՍ֊ներ կարելի է գտնել Մերձավոր Արևելքում Իրանի դաշնակիցների պահուստներում։

Թուրքական մեդիան էլ իրանական անօդաչուների մասին խոսելիս ամեն կերպ ստորադասում է դրանց հզորությունն ու հիշեցնում թուրքական ԱԹՍ֊ների «հաջողության» օրինակները։ Ինչպես ամեն քայլափոխին՝ բերում են Արցախում արածի օրինակը:

Թեև ամերիկյան պատժամիջոցների պատճառով Իրանի ռազմարդյունաբերական հնարավորությունները սահմանափակ են, տեղեկություններ կան, որ այդ երկիրն անօդաչուների արտադրության ոլորտում օգնություն է ստանում Մոսկվայից ու Պեկինից:

Իրանի զինված ուժերի հրամանատարը Տաջիկստանում մասնակցել է գործարանի բացմանը, նշել է, որ սեփական կարիքները բավարարելուց բացի Իրանն ի վիճակի է ռազմական տեխնիկա տրամադրել բարեկամներին և նպաստել անվտանգային միջավայրն ամպրապնդելու գործընթացին։

Երբ փլուզվեց Խորհրդային Միությունը և Տաջիկստանն անկախացավ, Իրան-Տաջիկստան հարաբերությունները սկսեցին թափ հավաքել: Եվս մեկ գործոն էլ Աֆղանստանն է։ Իրանը և Տաջիկստանն ունեն բավական երկար սահման Աֆղանստանի հետ, որը բացի ներքին անկայունությունից, սունի մեծամասնությամբ երկիր է: Իրանում և Տաջիկստանում շիա մուսուլմաններ են: Տաջիկստանն ունի Իրանի կարիքը՝ ռազմական հնարավորությունները զարգացնելու համար: Հատկապես հաշվի առնելով Աֆղանստանում Տալիբանի իշխանությունը: Եվ իհարկե՝ Իրանը ձգտում է ամրացնել դիրքերը և պահպանել տարածաշրջանային առանցքային խաղացողի իր դերը։