Սիրայի ու քրդական հարցի առաջնահերթության պարագայում 2013 թվականին Հայաստանը Թուրքիայի օրակարգում չկա, բայց նաև կասկած չկա, որ օրակարգում է 2015 թվականը: Ցեղասպանության ճանաչման պահանջին հակակշիռ գտնելու Թուրքիայի փորձերն ընթացքի մեջ են, բայց մի ուղղությամբ քայլերն արդեն բավական ժամանակ է հստակ ուղղորդված են:

Վրաստանի վարչապետ Բիձինա Իվանիշվիլին պարզապես չէր կարող չգալ Երևան: Խնդիրն այն չէ, որ նա արդեն եղել էր Բաքվում, այլ այն, որ Վրաստանի հայկական համայնքի նշանակությունը շատ ավելի կարևոր է, քան ադրբեջանականինը, և դա բացատրություն ունի: Թուրքիայի դրդմամբ, Սահակաշվիլին ջանասիրաբար պաշտպանում էր ադրբեջանցիներին, իսկ իշխանության եկած «Վրացական երազանքն» այժմ փորձում է նվազագույնի հասցնել մահմեդական ազդեցությունը Թբիլիսիի վրա:

Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը արտոնել է ՌԴ կառավարության նախաձեռնությունը՝ Հայաստանի հետ ռազմա-տեխնիկական համագործակցության զարգացման պայմանագիր կնքելու վերաբերյալ: Համապատասխան փաստաթուղթը տեղադրվել է իրավական տեղեկատվության պաշտոնական պորտալում:

Վերջին մի քանի տարիների ընթացքում, եթե կարելի է այդպես արտահայտվել, մոդայիկ է դարձել հակամարտության մեջ գտնվող պետությունների միջև պատ կառուցելը: Իսրայելը պատ է կառուցել Եգիպտոսի հետ սահմանին, Կիպրոսի հույներն առանձնացել են Հյուսիսային Կիպրոսից, ԱՄՆ-ն պատրաստվում է պատնեշ կառուցել Մեքսիկայի հետ սահմանին: Այդ միտումից ետ չի մնում նաև Ադրբեջանը, որը պատրաստվում է ԼՂՀ և Ադրբեջանի միջև պատ կառուցել:

ԼՂՀ և Հայաստանի միջև քաղաքացիական օդային հաղորդակցության վերականգնումը չի կարող ռազմական վտանգի աղբյուր լինել: Ստեփանակերտի օդանավակայանի աշխատանքը պետք է դիտարկել որպես ԼՂՀ քաղաքացիների համար հնարավորություն` իրացնելու իրենց ազատ տեղաշարժման իրավունքը, որն ամրագրված է Մարդու իրավունքների համընդհանուր հռչակագրում: «Մարդու իրավունքները կախված չեն տարածքների կարգավիճակից և գործում են ամենուրեք»,- հիշնում է Արցախի արտաքին քաղաքականության և անվտանգության հարցերով Հանրային խորհրդի նախագահ Մասիս Մայիլյանը:

2012թ ոչ մի հատուկ բանով չառանձնացավ. Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմը շարունակվում է, արաբական աշխարհը նախկինի պես հանգիստ չէ, Մերձավոր Արևելքի շրջանում շարունակվում է ազդեցության ոլորտների համար պայքարը, և թե երբ այն կավարտվի, հայտնի չէ ոչ ոքի:

Ադրբեջանը «հպարտության» ևս մեկ պատճառ ունի. այս երկիրը ճանաչվել է աշխարհի ամենառազմականացված երկրներից մեկը: Բոնի կոնվերսիայի միջազգային ինստիտուտի կողմից կազմվող ամենամյա վարկանիշում Ադրբեջանը զբաղեցնում է 8-րդ հորիզոնականը: Գլխավոր ցուցանիշը, որի հիման վրա կազմվում է վարկանիշը, ռազմական ծախսերի հարաբերությունն է ՀՆԱ-ի մակարդակի նկատմամբ: ԱՄՆ-ն, որը մյուս բոլոր երկրներին աջակցում է ռազմական ծախսերի հարցում, ընդամենը 30-րդ հորիզոնականում է: Հաշվարկների ժամանակ հաշվի առնվող ևս մեկ ցուցանիշ է պահեստային զինծառայողների քանակությունը:

Երկու օր առաջ ուժը կորցրեց «Ադրբեջանի Հանրապետության և Ռուսաստանի Դաշնության միջև Գաբալայի ՌԼԿ-ի կարգավիճակի, սկզբունքների և օգտագործման պայմանների մասին» համաձայնագիրը: Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն այսօր առավոտյան տեղեկություն տարածեց, որում նշված է. «Բանակցությունները Գաբալայի ռադիոտեղորոշիչ կայանի շուրջ ձախողվել են: Ադրբեջանը պատրաստակամություն է հայտնել շարունակել համագործակցությունը և երկարաձգել կայանն օգտագործելու լիցենզիան, բայց ՌԴ-ն ծանուցել է շահագործումը դադարեցնելու մասին: Չի հաջողվել պայմանավորվածություն ձեռք բերել կայանի վարձակալության նոր գնի վերաբերյալ»:

Ռուս-ադրբեջանական հարաբերությունները, որոնք գրեթե նորմալ էին Դմիտրի Մեդվեդևի նախագահության ժամանակ, սկսել են վատանալ, ընդ որում, բավականին արագ տեմպերով և ամենահետաքրքիրն այն է, որ Բաքվի նախաձեռնությամբ: Եթե ճիշտ է, որ նավթը կուրացնում է աչքերը, և որ նավթադոլարները կարող են ցանկացածի մոտ գլխապտույտ առաջացնել, ապա Իլհամ Ալիևը, կարծես, կրակի հետ է խաղում:

Ադրբեջանի նախագահը վարում է, կամ իրեն թվում է, որ վարում է Հայաստանի դեմ տեղեկատվական պատերազմ` կրկնելով միևնույն հիմարությունները: Դժվար թե Իլհամ Ալիևն այնքան վատ գիտի Հարավային Կովկասի պատմությունը, որպեսզի ամեն պատեհ և անպատեհ առիթի դեպքում Հայաստանը հիշատակի որպես մի երկիր, որն «արհեստականորեն ստեղծվել է հին ադրբեջանական հողերի վրա»: