Տարիների փորձի շնորհիվ հիմա ես ավելի վստահ և ուշադիր եմ դուրս գալիս տատամի

Ցանկացած եղանակով էլ դժվար է Օլիմպիական ուղեգիր նվաճել: Չորս տարվա ընթացքում ենք մենք միավորներ հավաքել` բազմաթիվ մրցաշարերի մասնակցելով: Անհրաժեշտ էր հնարավորինս շատ մրցաշարերում մեդալներ նվաճել, որպեսզի հնարավոր լիներ օլիմպիական միավորներ ձեռք բերել: Եվ դժվարությունն այն է, որ 4 տարվա ընթացքում պետք է պահպանել լավ մարզավիճակ, որպեսզի անընդհատ կարողանաս հաջող մասնակցել մրցաշարերին: Մեկ տարի լավ հանդես գալու դեպքում, հետագայում միավորները կկիսվեն և դուրս կմնաս ուղեգրի համար պայքարից: Սրանում է կայանում դժվարությունը:

Նման բան չի եղել, որովհետև մենք շատ մրցաշարերի ենք մասնակցել, և հանգստանալու դեպքում կարելի էր ուղեգիրը ձեռքից բաց թողնել: Մրցակիցներն անընդհատ հետապնդում էին, և զգոնությունը կորցնելու դեպքում կարող էի չունենալ այս հաջողությունը: Միայն այս տարվա Եվրոպայի առաջնությունից հետո, երբ ավարտվեց ուղեգրերի համար պայքարը, այդ ժամանակ միայն զգացի, որ վերջ, ուղեգիրը նվաճված է:

Բնականաբար, առաջին Օլիմպիական խաղերից առաջ ունեցած զգացողությունները բոլորովին այլ էին: Առաջին խաղերից հետո արդեն փորձ եմ ձեռք բերել, ինձ համար Օլիմպիական խաղերը արդեն չեն տարբերվում այլ մրցաշարերից: Մնում է գնալ և լավ մասնակցել:

Կարող եմ ասել, որ ունեցա և հաջողություններ, և բացթողումներ թույլ տվեցի: Իմ ամենամեծ նվաճումը համարում եմ աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալը և Եվրոպայի առաջնության արծաթե մեդալը: Իսկ կոչումներից բացի, այս 4 տարվա ընթացքում նաև մեծ փորձ եմ ձեռք բերել, ինչը չափազանց կարևոր է մարզիկի համար: Հիմա ես ավելի վստահ և ուշադիր եմ դուրս գալիս տատամի, քան առաջ:

Հեշտ հարմարվեցինք նրան և կարողացանք նույն կերպ շարունակել մեր աշխատանքը: Նա ընդհանուր առմամբ չփոխեց մեր մարզումների ձևը, պարզապես ճիշտ և կարևոր ուղղումներ կատարեց: Մեզ ինչ-որ նոր բաներ սովորեցնելու անհրաժեշտություն չկար, նա պարզապես մեր իմացածն ավելի կատարելագործեց:

Սկզբում, իհարկե, դժվարություններ կային, բայց աստիճանաբար սովորեցինք: Մեր երկրորդ մարզիչը` Արթուր Գևորգյանը, անհրաժեշտության դեպքում անգլերենից թարգմանում է Կրիոտուրուի առաջադրանքները:

Յուրաքանչյուրը: Ձյուդոյում շատ դժվար է ֆավորիտների անուններ տալ, շատ բան կախված է հենց այդ օրից: Բոլոր մարզիկներն էլ պատրաստ են ու կարող են դառնալ հաղթող: Պարզապես հանգամանքներն էլ պետք է նպաստեն դրան: Ես համարում եմ, որ եթե կարողացել են ուղեգիր ձեռք բերել, բոլորի հետ էլ պետք է լինել զգոն:

Ես պատահական եմ հայտնվել ձյուդոյի դահլիճում: Իմ հասակակից տղաները տարբեր մարզաձևերով էին զբաղվում: Եվ մի անգամ էլ բակի տղաների հետ ես էլ գնացի մարզվելու, ու այդպես ամեն ինչ սկսվեց: Նրանք ավելի վաղ թողեցին սպորտը, իսկ ես սիրեցի այս մարզաձևը, շարունակեցի և ինձ մոտ ամեն ինչ ստացվեց: Առաջին քայլերս կատարել եմ Գյումրիի օլիմպիական հերթափոխի քոլեջում`Կարեն Սիմոնյանի գլխավորությամբ, մինչև հիմա էլ նրա մոտ եմ մարզվում, և չեմ զղջում, որ ընտրել եմ այս մարզաձևը: Կարծում եմ, որ ձյուդոն ավելի բարդ է, Հայաստանում քիչ կան ձյուդոիստներ, որ միջազգային մրցաշարերից կարողանում են մեդալներ բերել: Ես իմ աշխատասիրության և մարզիչների շնորհիվ կարողացա հասնել հաջողությունների:

Առաջին միջազգային մրցաշարին մասնակցել եմ 17 տարեկանում, այն անցկացվում էր Իրանում: Երկու հաղթանակ եմ տոնել և կրել եմ մեկ պարտություն: Երևի, ելույթս ավարտել եմ 8-րդ տեղում, հիմա այդքան էլ լավ չեմ հիշում:

Ամենահաջողը եղել է 2009 թվականին: Ես դարձա առաջին հայ ձյուդոիստը, ում հաջողվել է աշխարհի առաջնությունում մեդալ նվաճել: Շատ հպարտ էի, որ կարողացել էի դառնալ առաջինը:

Անկեղծ ասած, չեմ հիշում (ծիծաղում է):

Յուրաքանչյուրն էլ անհարմար է, և որոշակի դժվարություններ առաջանում են գոտեմարտելիս: Բայց ինձ համար անհարմար մրցակից է Ռուսաստանը ներկայացնող Բեսլան Մուդրանովը: Այս տարվա Եվրոպայի առաջնության եզրափակչում եմ հանդիպել նրան և զիջել եմ: Մենք 5 մենամարտ ենք անցկացրել, որոնցից 2-ում հաղթել եմ և 3-ում պարտվել:

Բնականաբար, մեզ համար դժվար էր հարմարվել դրանց: Այդ փոփոխություններն ազդեցին հայկական ձյուդոյի վրա: Հատկապես դժվար էր ոտքից բռնվածք կատարելու կանոնի փոփոխությունը, քանի որ մենք սովոր ենք նման հնարք կիրառել: Այդ փոփոխությունը ավելի հարմար է ասիացիների , և հատկապես`ճապոնացիների համար: Արդեն որոշ ժամանակ անցել է, և հարմարվել ենք:

Ձյուդոյում հնարքների սահմանափակում չկա: Յուրաքանչյուր դիրքից կարելի է հնարք կատարել:

Այո, զբաղվել եմ և ունեցել եմ հաջողություններ: Դարձել եմ սամբոյի աշխարհի երիտասարդական առաջնության հաղթող: Բայց 2004 թվականից սկսած այլևս սամբոյի ելույթների չեմ մասնակցել և կենտրոնացել եմ ձյուդոյի վրա:

Երկու մարզաձևերում էլ գոտեմարտը նույն կերպ է ընթանում: Հիմնական տարբերությունը մարզահագուստի մեջ է: Բացի այդ էլ սամբոն ի տարբերություն ձյուդոյի Օլիմպիական մարզաձև չէ: Սամբոյի պարագայում մասսայականությունը ավելի քիչ է, ավելի հեշտ է հանդես գալ: Սամբոյի Եվրոպայի և աշխարհի առաջնություններին ավելի քիչ մարզիկներ են մասնակցում:

Յուրաքանչյուրին մաղթում եմ անփորձանք մարզումներ մինչև Օլիմպիական խաղերը և մեդալներ: