Մենք երիտասարդ թիմ ունենք, որի նպատակն է անընդհատ զարգանալ և առաջ շարժվել

Այս մեկուկես տարվա ընթացքում շատ բան փոխվեց հայկական ֆուտբոլում: Մենք` ֆուտբոլիստներս էլ ենք շատ լավ զգում, որ կարողացանք ուրախացնել մեր հայ ժողովրդին ու այսպիսի լավ պահեր պարգևել: Այսօր ժողովուրդը հավատում է, որ մենք կարող ենք ցանկացած թիմի դեմ խաղալ ու հաղթել: Ու մենք հպարտ ենք, որ կարողացել ենք նման աշխուժություն մտցնել հայկական ֆուտբոլում:

Չէ, իրականում մենք պարտվեցինք 2:1 հաշվով (ծիծաղում է): Չնայած խաղի նման ընթացքին` մենք կարող էինք հաղթել նույնիսկ 10 հոգով: Ես չեմ սիրում քննարկել մրցավարի գործողությունները, բայց նա Ռոման Բերեզովսկուն կարող էր և չհեռացնել խաղադաշտից: Բայց մենք երիտասարդ թիմ ունենք, որի նպատակն է զարգանալ և առաջ շարժվել: Հաջորդ հանդիպումներում մենք ավելի մեծ փորձ կունենանք և ավելի պատրաստված դուրս կգանք խաղադաշտ:

Մենք գիտեինք, որ հաղթանակի դեպքում մեր ֆուտբոլը մի քանի աստիճանով վերելք կապրի: Բոլոր տղաներն էլ լավ տրամադրությամբ էին դաշտ դուրս եկել, ոչ մեկիս մոտ լարվածություն չկար ու շատ ազատ էինք զգում մեզ: Մեր միակ նպատակն էր այս խաղում 3 միավոր վաստակել:

Մեր լավ և կազմակերպված խաղը, ֆուտբոլիստների բարձր պատրաստվածությունը, նվիրումը մեր հավաքականին, այս շարքը կարող եմ անվերջ թվարկել: Այս ամենի շնորհիվ այնքան բան փոխվեց մեր ֆուտբոլում, որ շատ դժվար է ինչ-որ կոնկրետ բան առանձնացնել: Այժմ մենք ունենք ֆուտբոլիստներ, որոնք կարողանում են իրենց վրա վերցնել խաղը, գոլեր խփել կամ էլ գոլային փոխանցումներ կատարել: Հավաքականի բոլոր տղաները խաղում են մեկը մյուսի համար, և ես շատ հպարտ եմ, որ այս թիմի մի մասն եմ կազմում:

Իրանի խաղից առաջ ես թունավորվել էի ու վատ էի զգում ինձ: Բայց Հայաստանի հավաքականում խաղալու առաջին իսկ օրվանից ինձ շատ վստահ եմ զգացել: Ավելի շուտ չէի ընդունում հավաքականի հրավերը, որովհետև վստահ չէի, որ կարող եմ հայկական ֆուտբոլում որևէ բան փոխել: Բայց հիմա ես շատ վստահ եմ դարձել: Թիմը սովորել է իմ խաղին, ես ել հարմարվել եմ թիմին: Այդ ամենը շատ սահուն ստացվեց:

Ես միշտ հետևել եմ մեր հավաքականի ելույթներին: Երբ գնացի Դանիա ու սկսեցի հանդես գալ «Ռանդերսում», այնտեղ խաղում էր նաև Ռոբերտ Արզումանյանը, նրա հետ ծանոթացա: Ռոբերտի հետ խոսում էինք Հայաստանի հավաքականից, նա պատմում էր թիմի մթնոլորտից: Բայց մյուս տղաներին անձամբ չէի ճանաչում:

Սլովակիայի խաղից հետո Մարտին Շկրտելը եկավ հանդերձարան ու շապիկս խնդրեց, Իռլանդիայի հետ առաջին խաղից հետո Ռիչարդ Դանը, Ռուսաստանի հավաքականից Բերեզուցկին էր, բայց չեմ կարող ասել ` որ մեկը: Իսկ ռուսների հետ պատասխան խաղի ժամանակ Իգնաշևիչն էր ցանկանում փոխանակվել շապիկներով, բայց չտվեցի: Դուբլինում էլ չցանկացա որևէ մեկին տալ շապիկս:

Ինձ համար ցանկացած խփած գոլ կարևոր է, բայց հավաքականի համար չափազանց մեծ նշանակություն ուներ Մակեդոնիայի դարպասը խփած գնդակը, ու բացի այդ էլ դա իմ առաջին գոլն էր թիմում: Այն գնդակը ինձ վստահություն հաղորդեց:

Բոլորը չէ, բայց լավագույնները հիշում եմ: Իմ կարիերայում քիչ է եղել, որ բաց դարպասին գոլ խփեմ, ցանկացած գոլի համար պայքարել եմ: Համարյա հեշտությամբ ինձ դարպասի գրավում չի տրվել: Լավագույն գոլը Դանիայի առաջնությունում եմ խփել:

Չէ: Ես խաղերը չեմ սիրում նայել: Խաղի ժամանակ ամեն ինչ տեսնում եմ ու միշտ փորձում եմ հիշել, ինչ է տեղի ունեցել դաշտում: Բացի այդ էլ, ժամանակս չի հերիքում: Բայց Իռլանդիայի հետ մեր հանդիպումը անպայման պետք է նայեմ, քանի որ շատ բան տեղի ունեցավ դաշտում ու այնքան շատ էին էմոցիաները, որ ինձ շատ հետաքրքիր կլինի մանրամասն նայել:

Ֆուտբոլում չեմ սիրում, երբ ինչ- որ մեկի պատճառով թիմը, որը ակնհայտորեն պետք է հաղթեր, պարտվում է: Նման անարդարությունները չեմ սիրում:

Այո, ես ժամացույցներ շատ եմ սիրում ու շատ ունեմ: Ժամացույցների ու նաև հեռախոսների հավաքածու ունեմ:

Լավ չի լինի, որ ասեմ, բայց մենք հաճախ հիշում ենք Արարատ Առաքելյանի ձեռքով խաղը Մակեդոնիայի դեմ ու Վալերի Ալեքսանյանի ինքնագոլը: Ճիշտ է, շատ ցավալի դրվագներ են, բայց ծիծաղում ենք դրանց վրա, ոչ թե` զայրանում, քանի որ ֆուտբոլում ամեն ինչ էլ տեղի է ունենում, ու բոլորս էլ կարող ենք սխալվել:

Իմ Facebook-ի էջով զբաղվում է ընկերս: Բայց ես էլ հետևում եմ, թե ինչ է կատարվում ու պատասխանում եմ բոլոր երկրպագուների հարցերին: twitter չգիտեմ, առայժմ չեմ պատրաստվում գրանցվել:

Ես չեմ սիրել հետ քաշված գործել, իմ խաղից էլ զգացվում է, որ ես ակտիվ եմ: Հարձակման գիծը նրա համար եմ սիրում, որ անընդհատ շարժման մեջ եմ ու գոլեր եմ խփում:

Շատ քիչ եմ սիրում խոսել ֆուտբոլից, մանավանդ տանը: Ես ֆուտբոլից միայն հայրիկիս հետ եմ խոսում, նա միշտ քննարկում է իմ խաղը, վերլուծում և անկեղծ ասում իր կարծիքը: Բայց մինչև այսօր ինքը երբեք ինձ չի ասել, որ լավ եմ խաղացել, թող այս հարցազրույցը կարդա ու մի քիչ վատ զգա իրեն (ծիծաղում է): Նա իմ ամենամեծ քննադատն է, ու դա լավ է:

Ես 6 տարի է «Adidas»-ի հետ եմ համագործակցում ու հենց այս բրենդն էլ նախընտրում եմ:

Ուրախանում եմ և մտածում, թե մյուս գոլը երբ պետք է խփեմ:

Որ բոլորը միշտ ուրախ լինեն: Հաճելի է, որ մենք, խաղալով 90 րոպե, կարողանում ենք մեր հայ ազգին հաճելի րոպեներ պարգևել: Ուզում եմ, որ բոլոր հայերը մեր մարզիկների կողքին լինեն և քաջալերեն նրանց: Մենք էլ միշտ կփորձենք բարձր պահել հայկական սպորտի պատիվը:

Եղավ մի պահ, որ մեր հավաքականը պարտվեց, և որոշ լրագրողներ սկսեցին շատ վատ բաներ գրել մեր մասին, ու նման չհիմնավորված քննադատությունները վատ են անդրադառնում երիտասարդ ֆուտբոլիստների վրա: Ես երբեք նման բաների ուշադրություն չեմ դարձնում: Գոնե հայ լրագրողները պետք է լավ վերաբերվեն հավաքականին ու ըմբռնումով մոտենան, որովհետև իրենց գրած ցանկացած նյութով օգնում են մեզ: