Անցյալ շաբաթ լրացավ «Ճենապակյա գիշերվա»` նացիստական Գերմանիայում հրեաների ջարդի 70 տարին, որը սկիզբ դրեց Եվրոպայի հրեաների աղետին` Հոլոքոսթին: 1938թ. նոյեմբերի լույս 10-ի գիշերը մի քանի ժամվա ընթացքում նացիստները քանդեցին հազարավոր սինագոգեր եւ հրեաներին պատկանող սեփականության օբյեկտներ: Հարյուրավոր հրեաներ զոհվեցին, իսկ հազարավորներին քշեցին համակենտրոնացման ճամբարներ: Այդ արյունալի ջարդերը ստացան «Ճենապակյա գիշեր» կամ «Ջարդված ապակիների գիշեր» անվանումը` գերմանական քաղաքների փողոցներում թափված բազում բեկորների պատճառով:

Թուրքիան շարժվում է Ռուսաստանի հետքերով. Մեդվեդեւը Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներին հրավիրեց Մոսկվա` ստորագրելու ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղ կարգավորման վերաբերյալ հռչակագիրը, իսկ Անկարան փորձում է գրավել գլխավոր դիրքերը տարածաշրջանային գերիշխանության համար պայքարում: Մոսկվան եւ Անկարան շտապում են. մինչեւ Վաշինգտոնում Սպիտակ տան վարչակազմի փոփոխությունը քիչ ժամանակ է մնացել:

ԱՄՆ-ն հերթական անգամ զարմացրեց աշխարհին` նախագահ ընտրելով աֆրոամերիկացու: Ճիշտ է, այժմ արդեն ոչ ոք չի հիշում, որ նա սեւամորթ է միայն հայրական գծով, իսկ մայրական գծով` հարյուրտոկոսանոց յանկի, բայց դա արդեն մանրուքներ են: Կարեւոր է այլ բան. ԱՄՆ ճանաչեց, որ այսուհետ սպիտակ ռասան մեծամասնությունը չէ, որը պիտի թելադրի խաղի կանոնները: Չի բացառվում այն հնարավորությունը, որ Ամերիկայի հաջորդ նախագահ դառնա լատինոամերիկացի կամ չինացի. հավասար հնարավորությունների երկրում ամեն ինչ հնարավոր է:

Մոսկվայում Հայաստանի, Ադրբեջանի եւ Ռուսաստանի նախագահների կողմից ստորագրված հռչակագիրը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման մասին կրկին հետքրքրություն առաջացրեց երկար ժամանակ «սառեցված» թվացող հակամարտության հանդեպ: Փաստորեն մենք վկա դարձանք այն բանի հաստատման, ինչի մասին մի անգամ չէ, որ խոսվել էր` Լեռնային Ղարաբաղի հիմնախնդիրը պետք է կարգավորվի միջազգային իրավունքի սկզբունքների եւ նորմերի հիման վրա:

Ամերիկյան որոշ ԶԼՄ-ներ հաղորդել են, որ նախագահական ընտրություններից հետո Ջորջ Բուշը կարող է հայտարարել Իրանի հետ դիվանագիտական հարաբերությունները վերականգնելու մտադրության մասին` խզումից գրեթե 30 տարի անց: Եթե դա տեղի ունենա, ապա Բուշը, գոնե, հանդարտ եւ խաղաղ կհեռանա: Ավելին, նա վերջապես կստանա նրան այդքան անհրաժեշտ «խաղաղապահի» կերպարը: Դեռեւս վաղ ամռանը ԱՄՆ-ի վարչակազմը չէր ժխտում Իրանի միջուկային օբյեկտները ռմբակոծելու հնարավորությունը, որոնք ըստ հրեական լոբբիի սպառնում էին Իսրայելի պետությանը:

Թուրքիայի Գերագույն դատարանը մեղադրել է վարչապետ Ռեջեփ Թաիփ Էրդողանին երկրի աշխարհիկ հիմքերը խարխլելու մեջ: Այդ մասին դատարանի ներկայացուցիչները հայտարարեցին, մեկնաբանելով Էրդողանի գլխավորած Արդարության եւ զարգացման կուսակցությունը (ԱԶԿ) տուգանելու որոշումը: Ըստ դատարանի, վարաչապետը խախտել է երկրի սահմանադրության 68 հոդվածը, ըստ որի Թուրքիան աշխարհիկ պետություն է, իր գործողություններով եւ հայտարարություններով: Էրդողանին հիշեցրել են համալսարաններում մահմեդական կրոնական գլխաշորեր կրելու արգելքը խախտելու նրա փորձերը եւ իսլամի պարապմունքների այցելության համար սահմանված տարիքային սահմանափակումը նվազեցնելու մտադրությունը:

Վրաստանը կանգնած է հերթական ցնցումների շեմին: Նախկին խոսնակ եւ Սահակաշվիլիի նախկին զինակից Նինո Բուրջանաձեի բաց նամակն, ուղղված Վրաստանի նախագահին, միանգամայն բացահայտ վկայում է առաջիկա իշխանափոխության մասին: Վերջերս Բուրջանաձեն վերադարձավ ԱՄՆ-ից եւ այս նամակաը Միացյալ Նահանգների քաղաքական վերնախավի ներկայացուցիչների հետ խորհրդակցությունների արդյունք է: Նամակը բավականին կոշտ է, այն կարող է գնահատվել որպես Վրաստանի նոր նախագահի ուղերձ, որի պաշտոնին, հավանաբար, ձգտում է նախկին խոսնակը, եւ արժէ այն մեջբերել որքան հնարավոր ամբողջական տեսքով:

Ներկայումս գոյություն ունեն 44 պետություններ, որոնց սահմանները ելք չունեն դեպի Համաշխարհային օվկիանոս: Այդպիսի պետություններն ամենաշատը Աֆրիկայում են` 15, Եվրոպայում` 14, Ասիայում` 12, Հարավային Ամերիկայում` 2: Այդքանը երկու հարյուրից ավելի երկրներից, համաձայն ՄԱԿ-ի տվյալների: Երկրի համար դեպի ծով ելքի բացակայությունը նշանակում է բարդություններ աշխարհի հետ հաղորդակցման, առեւտրա-տնտեսական կապերի զարգացման գործում եւ ընդհանրապես զարգացման արգելակում: Այդ ամենն ունի նաեւ Հայաստանը, եւ պետք է ազնվորեն ասել, որ ոչ մի բաց սահմաններ չեն կարող հանգեցնել աշխարհագրության փոփոխման: Քաղաքական առումով կարող է եւ ինչ-որ առաջընթաց լինի, բայց դարձյալ զուտ աշխարհագրորեն Հայաստանը դատապարտված է փակ տարածության:

Երեւանում ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդեւի հայտարարությունը ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման նպատակով Հայաստանի եւ Ադրբեջանի նախագահներին Մոսկվա հրավիրելու մտադրության մասին ինչ-որ արտառոց բան չդարձավ: Տարածաշրջանում օգոստոսյան իրադարձություններից հետո բոլորին պարզ էր, որ Ռուսաստանը չի բավարարվի «Վրաստանը խաղաղության պարտադրելով». կհաջորդեն քայլեր` ուղղված Հարավային Կովկասում խարխլված ռուսական դիրքերի ամրապնդմանը:

Գլոբալ ֆինանսական ճգնաժամի առջեւ նախկին դաշնակիցներն ավելի ու ավելի բարձր են հայտարարում խնդիրները ինքնուրույն լուծելու իրենց իրավունքի մասին, իսկ այդ խնդիրները ծագել էին հիփոթեքային վարկավորման ոլորտում ԱՄՆ ոչ հեռատեսական քաղաքականության հետեւանքով, ինչը հետագայում անդրադարձավ բանկային գործողությունների բոլոր մյուս ոլորտների վրա: Դեռեւս այս տարվա սկզբին ԱՄՆ խոշորագույն բանկերը սկսեցին բարձրաձայնել այն մասին, որ հիփոթեքային հատկացումները չեն վերադարձվում: Բայց նրանց ոչ ոք չլսեց, ինչն էլ դարձավ ճգնաժամի պատճառ: Եվրամիությունն անհապաղ որոշեց ի փրկություն ֆինանսական եւ բանկային կառույցի` համաշխարհային գագաթաժողով անցկացնել ընդլայնված G-8 ձեւաչափով` Հնդկաստանի, Չինաստանի, Բրազիլիայի եւ ՀԱՀ մասնակցությամբ: