Հուլիսի 10-ին Վրաստանն ետ կանչեց Ռուսաստանում իր դեսպան Էրոսի Կիցմարիշվիլուն Աբխազիայում եւ Հարավային Օսիայում վերջին իրադարձությունների կապակցությամբ: Վրաստանի ԱԳՆ ղեկավար Եկատերինա Տկեշելաշվիլու խոսքերով, այդպիսով Ռուսաստանը մեկ անգամ եւս դրսեւորեց իր ցուցադրական մոտեցումն ու քաղաքական վերաբերմունքը ոչ միայն միջազգային իրավունքի, այլ նաեւ ընդհանուր առմամբ միջազգային անվտանգության ու կայունության հարցերին: Դեսպանն ետ կանչվեց այն բանից հետո, երբ Ռուսաստանի ՌՕՈՒ-ի ինքնաթիռները կարճատեւ թռիչք կատարեցին Հարավային Օսիայի վրայով, ռուսական ԱԳՆ-ի վարկածով, «լիցքաթափելու համար իրավիճակը վրաց-օսական հակամարտության գոտում»:

Վերջին կես տարում Ադրբեջանում ակտիվացել է դիմակայությունը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին: Այդ պատմությունը սկիզբ առավ 2008 թվականի մարտին եւ, ամենայն հավանականությամբ, կձգվի մինչ հոկտեմբեր, երբ ծրագրված է անցկացնել Ադրբեջանի նախագահի ընտրությունները: Մինչ այդ սկանդալային ռազմատենչ հայտարարություններով Բաքուն փորձելու է շանտաժի ենթարկել համաշխարհային հանրությանը: Ի դեպ, միջազգային հանրությունը դեռեւս ուշադրություն չի դարձնում պաշտոնական Բաքվի հայտարարություններին: Սակայն դա դեռեւս:

Իրանական թեման դարձել է առաջնայիններից մեկն աշխարհում: Դրան են նպաստում մի քանի գործոններ: Առաջիններից մեկը, սակայն ոչ ամենալուրջը ԱՄՆ-ի նախագահ Բուշի ձգտումն է «արժանապատվորեն» ավարտել իր նախագահությունը Սպիտակ տանը: Իրաքի նմանությամբ հնարավոր տապալման մասին դեռեւս ոչ ոք նախագահի վարչակազմում չի խոսում, սակայն իրադարձությունների նման շրջադարձը միանգամայն հնարավոր է եւ նույնիսկ կանխատեսելի: Իրանի, նրա միջուկային ծրագրի եւ ԱՄՆ-ի հնարավոր ռազմական գործողությունների շուրջ ստեղծվող տեղեկատվական ֆոնը, հիշեցնում է նմանատիպ ֆոնը Իրաք ամերիկյան զորքերի ներխուժման նոխօրեին 2003 թվականին:

Եթե դատենք Ռուսաստանի եւ Թուրքիայի ԶԼՄ-ների հաղորդագրություններից, ՌԴ-ի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովի այցելությունը Անկարա անցել է «եղբայրական» այցերի լավագույն ավանդույթներով, որոնք հայտնի են դեռեւս ԽՍՀՄ ժամանակներից: Ամենայն հավանականությամբ, այդպես էլ եղել է, քանի որ ռուս-թուրքական հարաբերությունները վերջին ժամանակներում վերընթաց զարգացում են ունենում: Դրանում կարեւոր դերակատարություն ունի նաեւ Եվրամիության դիրքորոշումը, որը համառորեն մերժում է Անկարային անդամակցության հարցում եւ շարունակվում է դա արդեն որեորդ տասնամյակը:

Հոիլիսի 1-ին Եվրամիության նախագահի պարտականությունները կես տարով կստանձնի Ֆրանսիան: Ֆրանսիայի նախագահ Նիկոլյա Սարկոզին մտադիր է հռչակել Միջերկրական միության ստեղծումը եւ մտադիր է լուծել մթնոլորտի պաշտպանության եւ անվտանգության համաեվրոպական քաղաքականության ոլորտին վերաբերող մի քանի հարցեր: Ըստ նախագահ Սարկոզիի, կես տարում նա մտադիր է ուշադրությունը կենտրոնացնել այնպիսի կարեւոր հարցերի վրա, ինչպիսիք են շրջակա միջավայրի պաշտպանությունը, իմիգրացիան, գյուղատնտեսությունը եւ պաշտպանությունը, սակայն ամենակարեւորն աճող եվրահոռետեսությունը հաղթահարելն է:

Երեւանում ավարտվել է ՆԱՏՕ-ի շաբաթը: Այդ մասին քիչ ուշ, քանի որ մեկ շաբաթ դրանից առաջ նմանատիպ միջոցառում է անցկացվել Ադրբեջանում: Բաքու այդ առթիվ անգամ ժամանել էր Դաշինքի գլխավոր քարտուղարի Հարավային Կովկասի եւ Կենտրոնական Ասիայի հարցերով հատուկ ներկայացուցիչ Ռոբերտ Սիմոնսը: Ճիշտ է, Բաքվում Սիմոնսից ակնկալում էին ամպագոռգոռ գովեստներ ռազմական ուժի եւ շքերթի մասին, որը կոչված էր, ինչպես կարծում են Ադբեջանում, վախեցնել Հայաստանին եւ «վերջնականորեն ստիպել հրաժարվել Ղարաբաղի խնդրի ուժային կարգավորումից»... Իրոք, Ադրբեջանի ԱԳՆ մամլո ծառայության ղեկավար Հազար Իբրահիմը իր խոսքում հասավ աբսուրդի: Սակայն, այդուհանդերձ, դա արդեն քարոզչական մեքենայի թերություններն են, որը բացասականի գերազանցումից խախտվում է արդեն:

Վերջերս Իրանը գնալով ավելի շատ է գրավում համաշխարհային հանրության ուշադրությունը: Եվ բանը միայն ԱՄՆ-ի եւ Իսրայելի կողմից պարբերաբար հնչող սպառնալիքները չեն, ոչ էլ այն, որ Թեհրանը փորձում է դառնալ տարածաշրջանային տերություն: Իրանի իրական մրցակիցն այս հարցում Թուրքիան է, որը, սակայն, դեռ չունի արաբական երկրների աջակցությունը: Միանգամայն հավանական է, որ Արդարության եւ զարգացման կուսակցության իսլամիստական կուրսը կարող է օգնել Թուրքիային հաղթահարել դժվարությունները արաբական աշխարհի հետ:

Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը Մոսկվայում հայտարարություն է կատարել, որը կարող է փոխել իրադրությունը տարածաշրջանում: Խոսքը հայ-թուրքական հարաբերությունների հնարավոր բարելավման մասին է, ինչն անհրաժեշտ է ԱՄՆ-ին, ԵՄ-ին եւ իհարկե Թուրքիային: Չէ որ, հենց այդ կետը կարող է որոշիչ լինել ԵՄ-ի հետ բանակցություններում: Միացյալ Նահագներին էլ պետք է խողովակատարերի անվտանգությունը, որը Արդբեջանն ու Թուրքիան ի վիճակի չեն ինքնուրույն ապահովել:

Բրյուսելում ավարտված ԵՄ ամառային գագաթնաժողովը հավանություն տվեց «Արեւելյան գործընկերության»շվեդա-լեհական նախագծին: «Արեւելյան գործընկերություն» նախագիծը նախատեսում է ԵՄ-ի երկրների հետ Ուկրաինայի, Մոլդովայի, Վրաստանի, Ադրբեջանի եւ Հայաստանի հետ տարածաշրջանային համագործակցության համաժողովի ստեղծում, իսկ փորձագիտական մակարդակով` նաեւ Բելառուսի հետ: «Արեւելյան գործընկերություն» նախագծի իրականացումը, ըստ նախագծի հեղինակների, պետք է հանգեցնի թվարկված երկրների հետ ԵՄ մուտք գործելու արտոնագրային ռեժիմի վերացմանը, ինչպես նաեւ ծառայությունների եւ ապրանքների ազատ առեւտրի գոտու ստեծղմանը:

Նավթի փոփոխական գներն ու անհանգիստ իրավիճակը Մեծ Մերձավոր Արեւելքում, որի մեջ ԱՄՆ-ն ներառում է նաեւ Հարավային Կովկասի երկրները, «Կովկաս. սառեցված հակամարտություններ եւ փակ սահմաններ» թեմայով լսումների պատճառ հանդիսացան ԱՄՆ Ներկայացուցիչների պալատի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովում: Փաստորեն ոչ ԱՄՆ-ի պետքարտուղարի Եվրոպայի եւ Եվրասիայի հարցերով տեղակալ Դենիել Ֆրիդը, ոչ հանձնաժողովի ղեկավար Հովարդ Բերմանը ոչ մի նոր բան չասացին: