Հունիսի 15-ին Կոսովոն ընդունել է իր սահմանադրությունը, եւ տարածաշրջանում անմիջապես փոխվել է իրադրությունը: Կոսովոյի սերբերը անմիջապես հայտարարել են, որ սերբական շրջաններում ոչ ոք նոր սահմանադրություն չի ընդունի եւ չի ապրի նոր օրենքներով: Սերբիայի նախագահ Բորիս Տադիչը նաեւ հայտարարել է, որ Բելգրադը չի ընդունի շրջանի նոր սահմանադրությունը, որը նա անօրինական է անվանել:

Ադրբեջանական քարոզչական մեքենան գնալով թափ է առնում: Բաքուն դիմում է Արեւմուտքի լավ վարձատրվող լրագրողների եւ վերլուծաբանների օգնությանը, որոնք սետղծում են «բարգավաճող եւ ժողովրդավարական Ադրբեջանի» իմիջը: Հունիսի 7-ին բրիտանական The Guardian թերթում հրապարակվել էր Ալեքսանդր Պետերսոնի հոդվածը ղարաբաղյան հակամարտության մասին, որտեղ հեղինակը շարադրում է ադրբեջանական դիրքորոշումը, բոլորովին հոգ չտանելով այն մասին, որ այն համապատասխանի իրականությանը:

Բաքվում Ադրբեջանի նախագահի ընտրություններից առաջ նորից սկսել են խաղարկել ղարաբաղյան խաղաթուղթը. միանշանակ ընտիր միջոց շեղելու բնակչությանը առօրյա խնդիրներից: Իսկ դրանք առավել քան բավարար են նավթով ու գազով հարուստ Ադրբեջանում: «Համաշխարհային արժեզրկային գործընթացներին ավելացել են սեփական խնդիրները, ինչը ուժեղացնում է աշխարհում կատարվող երեւույթների հետեւանքները:

Թուրքիան կարող է հայտնվել խորը ներքաղաքական ճգնաժամի մեջ, եւ դա կարող է տեղի ունենալ արդեն աշնանը: Ձեւական պատճառը Թուրքիայի ՍԴ որոշումն է հիջաբի մասին օրենքը հակասահմանադրական ճանաչելու վերաբերյալ: Այդ օրենսդրական ակտը չեղյալ հայտարարելը պնդում էր ընդդիմությունը, մասնավորապես, Ժողովրդա-հանրապետական կուսակցությունը (DNP), որը մեղադրում է Էրդողանի կառավարությանը աշխարհիկ երկիրը տեոկրատական պետության վերածելու ձգտման մեջ:

Վրաստանի կառավարությունը, կարծես, լրջորեն ձեռնամուխ է եղել օտար մշակութային ժառանգության յուրացմանը: Չհասցրեց մարել Թբիլիսիի Սբ.Նորաշեն եկեղեցու «վրացիացման» հետ կապված պատմությունը, իսկ Թբիլիսին արդեն որոշել է յուրացնել Թուրքիայում գտնվող հայկական եկեղեցին: Վրատանը միջոցներ է որոնում Թուրքիայի արեւելքում գտնվող պատմական վանական համալիրի վերականգնման համար: Այդ մասին հայտարարել է Էրզրում նահանգի պաշտոնական ներկայացուցիչը, որի տարածքում է գտնվում Օշկվանք վանական համալիրը` Չամլիյամանչ տեղանքում: Այն կառուցվել է 963-973թթ. եւ նվիրված է Սբ.Հովհաննես Մկրտիչին:

Ադրբեջանական կողմի հրադադարի ռեժիմի խախտման եւ «գրավյալ տարածքներում հրկիզումների» մասին հայտարարություններն արդեն այնքան սովորական են դարձել, որ ոչ ոք դրան ուշադրություն չի դարձնում: Ընդ որում տպավորություն է ստեղծվում, որ ադրբեջանական ԶԼՄ-ները նույնիսկ իրենց նեղություն չեն տալիս փոխելու համար մանրամասները, ուղղակի փոխում են հրաձգության վայրն ու ժամանակը: Երբեմն դա էլ չի արվում: Նույնը վերաբերվում է նաեւ «հրկիզումներին»:

Ադրբեջանը ներդնում է ողջ ջանքերը Հայաստանի բացարձակ մեկուսացման համար տարածքային տրանսպորտային նախագծերից: Դրա հերթական հաստատումը դարձավ երեկ Բաքվում անցած ՎՈՒԱՄ-ի գագաթաժողովը, որի ժամանակ նորից բարձրացվեց նոր տրանսպորտային միջանցքների կառուցման հարցը: Այս անգամ հնչեցվեց Սեւ ծովից Հարավային Կորեա երկաթուղու նախագիծը:

10 տարի առաջ, 1998 թվականի մայիսի 29-ին Ֆրանսիայի Ազգային Ժողովը առաջին ընթերցմամբ ընդունեց Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող օրինագիծը: «Ֆրանսիան պաշտոնապես ճանաչում է 1915 թվականի Հայոց ցեղասպանությունը»,-ասվում է Ազգային Ժողովի նախագահ Լորան Ֆաբիուսի ստորագրած օրինագծում: 2000 թվականի նոյեմբերի 7-ին նմանատիպ օրենք ընդունեց Ֆրանսիայի Սենատը: Իսկ 2001 թվականի հունվարի 29-ին Ֆրանսիայի նախագահ Ժակ Շիրակը ստորագրեց մի օրենք, որով Ֆրանսիան բոլոր մակարդակներով պաշտոնապես ճանաչեց Հայոց ցեղասպանությունը:

20 տարի առաջ սկսվեց ղարաբաղյան շարժումը: Արցախի ժողովրդի ազգային-ազատագրական պայքարի առաջին փուլն ավարտվեց Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության հռչակմամբ: Ներկայումս ընթանում է ԼՂՀ իրավաբանական ճանաչման դժվարին գործընթացը, որը չգիտես ինչու կոչվում է Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթաց:

Վրաստանի անկախացումից եւ առաջին նախագահ Զվիադ Գամսախուրդիայի կառավարման կարճատեւ շրջանից հետո, որը որդեգրել էր «Վրաստանը վրացիների համար» կարգախոսը, Թբիլիսին այդպես էլ չկարողացավ ձեւակերպել եւ իրականացնել ազգային քաղաքականության հստակ եւ հետեւողական ռազմավարություն: Այն, ինչ անում է Միխաիլ Սահակաշվիլու վարչակազմը, ավելի նման է հայ համայնքին մի փոքր հաճոյանալու, ինչն ավարտվում է ընտրություններից հետո: