Թուրքիայի խորհրդարանում առաջարկում են քաղաքացիություն տալ «բռնագաղթի» զոհերի ժառանգներին

Թուրքիայի խորհրդարանում առաջարկում են քաղաքացիություն տալ «բռնագաղթի» զոհերի ժառանգներին

PanARMENIAN.Net - Թուրքիայի քեմալիստական Ժողովրդա-հանրապետական կուսակցության փոխնախագահ Սեզգին Թանրիքուլուն առաջարկել է փոփոխություններ կատարել քազաքացիության մասին երկրի օրենքում:

Առաջարկվող փոփոխությունները ենթադրում են քաղաքացիություն տալ վերջին 100 տարում «արտաքսված, բռանգաղթի ենթարկված և հայրենազրկված» հայերին, հույներին, սիրիացիներին, հրեաներին և քրդերին: Կարող են դիմել ինչպես բռնագաղթի ենթարկված վերապրածները, այնպես էլ նրանց ժառանգները՝ մինչև 4-րդ սերունդ: Քաղաքացիություն ստանալու համար հարկավոր է ներկայացնել հին անձնագրերը, եկեղեցական արձանագրությունները, ժամանման երկրի ազգային փոքրամասնությունների համար նախատեսված միգրացիոն ծառայությունների , սինագոգերի գրությունները, կամ այլ փաստաթղթեր, որոնք հաստատում են, որ դիմող անձը կամ նրա ժառանգները ծնունդով Թուրքիայից են:

Ներկայացված օրինագծում հիշատակվում է նաև 1915 թ, մայիսի 15-ի (հունիսի 1) բռնագաղթի մասին օրենքը, ընդունված Հայոց ցեղասպանության տարում, գրում է Agos-ը: Նշվում է, որ բռնագաղթի մասին օրենքը, թրակիացիների ջարդը, «խոսիր թուրքերեն » քարոզարշավը, հարստության հարկն ու անցած հարյուրամյակի այլ իրադարձությունները, որոնցք պատճառ դարձան հարյուր հազարավոր հայերի, հույների ու հրեաների, ասորիների բռնագաղթի ու արտագաղթի համար: Հիշատակվում է նաև, որ 820-ականներին երկրի արևելյան և հարավ-արևելյան քրդաբնակ շրջանների բնակիչներից շատերը ստիպված եղան հեռանալ երկրից քաղաքական պատճառներով:

Օրինագծում, սակայն, ոչինչ չի ասվում Հայոց ցեղասպանության, հույների, ասորիների ցեղասպանության զոհերի և այլ իրադարձությունների մասին, որոնք պատճառ դարձան ազգային փոքրամասնությունների արտագաղթի համար Օսմանյան Թուրքիայից և Թուրքական հանրապետությունից:

Հղումներ թեմայով.
Հայոց ցեղասպանություն

Հայոց ցեղասպանությունը, որն իրագործվել է Օսմանյան կայսրությունում 1915-1923թթ., XX դարի առաջին ցեղասպանությունն էր, որի նախաձեռնողները երիտթուրքերն էին: Ցեղասպանության ժամանակ ոչնչացվեց վեց հայկական վիլայեթների բնակչությունը` մոտ 1,5 մլն հայ: Եվս կես միլիոնը սփռվեց աշխարհով մեկ` սկիզբ դնելով հայկական Սփյուռքին:

Դեռևս Ցեղասպանության իրագործման տարիներին` 1915-23թթ. տերությունները ընդունեցին հայերի կոտորածը դատապարտող բանաձևեր: ԱՄՆ-ն երեք անգամ (1916, 1919, 1920) նմանատիպ բանաձևեր է ընդունել, սակայն դա չկասեցրեց Օսմանյան կայսրության գործողությունները: 1915թ. Ֆրանսիան, Մեծ Բրիտանիան և Ռուսաստանը հանդես եկան համատեղ հռչակագրով` դատապարտելով հայերի բնաջնջումը:

Աշխարհի շատ երկրներ և ազդեցիկ միջազգային կազմակերպություններ ճանաչել և դատապարտել են Հայոց ցեղասպանությունը: Պաշտոնապես առաջինը Հայոց ցեղասպանությունն ընդունել և դատապարտել է Ուրուգվայը 1965թ-ին: Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչել են նաև Եվրոպայի Խորհուրդը, Եվրախորհրդարանը, ՄԱԿ-ի խտրականության կասեցման և փոքրամասնությունների պաշտպանության կանխարգելման ենթահանձնաժողովը, ՄԱԿ-ի ռազմական հանցագործությունների գծով հանձնաժողովը, Եկեղեցիների համաշխարհային խորհուրդը: Հայերի ոչնչացումը պաշտոնապես ցեղասպանություն են ճանաչել Ֆրանսիան, Ավստրիան, Իտալիան, Գերմանիան, Բելգիան, Լյուքսեմբուրգը, Շվեդիան, Նիդերլանդները, Շվեյցարիան, Ռուսաստանը, Լեհաստանը, Լիտվան, Հունաստանը, Սլովակիան, Կիպրոսի Հանրապետությունը, Լիբանանը, Ուրուգվայը, Արգենտինան, Վենեսուելան, Չիլին, Բոլիվիան, Կանադան, Վատիկանը, Բրազիլիան, Լյուքսեմբուրգը, Գերմանիան, Պարագվայը, Սիրիան և ԱՄՆ-ի 45 նահանգ:

Բելգիայում և Շվեդիայում Հայոց ցեղասպանության ժխտման համար քրեական պատասխանատվություն է սահմանված (45 հազար եվրո տուգանքից մինչև 1 տարվա ազատազրկում): 2006թ. հոկտեմբերի 12-ին Ֆրանսիայի խորհրդարանն օրինագիծ ընդունեց, որի համաձայն Հայոց ցեղասպանության ժխտումը կքրեականացվի, ինչպես Հոլոքոսթը:

Ժամանակակից Թուրքիան ժխտում է Հայոց ցեղասպանության պատմական փաստը և վարում է այդ փաստի ժխտման ներքին և արտաքին քաղաքականություն: Թուրքական պետության գործողությունները ներկայացվում են որպես «բռնագաղթ»` հայերի անվտանգությունն ապահովելու նպատակով: Հայոց ցեղասպանության ճանաչման անհրաժեշտության մասին խոսում են միայն առանձին թուրք մտավորականներ, որոնց թվում են պատմաբան Թաներ Աքչամն ու Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Օրհան Փամուկը:

 Ուշագրավ
Ընդգծվել է ուժի կիրառման անընդունելիությունը և կոչ է արվել ձեռնպահ մնալ ռազմատենչ հռետորաբանությունից
«Մեզ ասում էին, թե մեր խոսքերը չափազանց կտրուկ են, որ դա չի մոտեցնում խաղաղությունը»,–բողոքել է նա
Հաջիզադեն ասել է, թե հայտարարությունը «զարմանք է առաջացնում», և մեղադրանքներ հնչեցրել Հայաստանի հասցեին
---