«Հանրապետությունից» ընտրացուցակի մեջ մտել է միայն Արամ Սարգսյանը, իսկ կուսակցության այլ անդամներ ցուցակում չկան: Իսկ դա նշանակում է, որ այնտեղ կան լուրջ տարաձայնություններ: Դա նշանակում է, որ Արամ Սարգսյանը հասկացնել է տալիս, որ զուտ մարդկային նկատառումներից ելնելով, ես նկատի ունեմ ազնվությունը, նա մինչև ընտրությունները դուրս չեկավ ՀԱԿ կազմից: Կարծում եմ, որ նա կհրաժարվի պատգամավորի լիազորություններից, կվերադարձնի մանդատը և դուրս կգա ՀԱԿ-ից: Դա իհարկե լուրջ խնդիր կլինի ՀԱԿ համար: Այն առումով, որ ինչպես «Ազատ դեմոկրատներն» են «Ժառանգության» համար, այնպես էլ «Հանրապետությունը» ՀԱԿ-ի համար՝ սա լուրջ կազմակերպչական ռեսուրս է:
Ընդ որում խնդիրը միայն «Հանրապետության» հետ չէ, որովհետև այնտեղ ակնհայտորեն խնդիրը Գագիկ Ջհանգիրյանի հետ էր, ով չդարձավ շտաբի պետ, և երևում էր, որ այդ դերը ստիպված իր վրա վերցրել է Լևոն Զուրաբյանը: Այնտեղ կան ինչ-որ ներքին խնդիրներ, և դա իհարկե երևան կգա ընտրություններից հետո:
Ա. Իսկանդարյան. Ցուցակը սպասելի էր: ՀԱԿ-ն աշխատում է նրա վրա, որ տալիս է այն մարդկանց, ում իրենց էլեկտորատը գիտի: Պետք է որոշել այն, ինչ ինձ համար շատ կարևոր է թվում նախընտրական քարոզարշավի համար՝ ՀԱԿ-ն իրականում մրցակցում է «Ժառանգության» հետ, իսկ, ասենք, հանրապետականները՝ «Բարգավաճ Հայաստանի»: Իրական մրցակցություն ՀՀԿ և ՀԱԿ միջև կամ ԲՀԿ և «Ժառանգության» միջև չկա: Նրանք աշխատում են տարբեր գործիքներով, մեկի մոտ զգալիորեն միացած է վարչական ռեսուրսը, մյուսների մոտ՝ հանրային ռեսուրսը: Թե ինչպես է դա օգտագործվում, այլ հարց է, բայց այն միացած է և նրանք աշխատում են դրա վրա: Ինձ չի թվում, որ ՀԱԿ-ը մեծ հեռանկարներ ունի մարզերում, իսկ այն հեռանկարները, որոնք կան, դրանք Երևանում են: Այսինքն կան տարբեր գործիքներ, աշխատանքի տարբեր կառուցվածքներ:
ՀԱԿ-ում հսկայական դեր է խաղում Հայաստանի առաջին նախագահի անձը: Այսինքն եթե չլիներ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, ես նրանց 7 տոկոսին մոտենալու ավելի քիչ շանսեր կտայի: ՀԱԿ-ը կանխատեսելի է աշխատում, աշխատում է բողոքական հռետորության վրա, ինչպես, ի դեպ, «Ժառանգությունը»:
Առայժմ ես որոշակի պասիվություն եմ տեսնում ՀԱԿ աշխատանքում, նրանց ռազմավարության մեջ բացակայում է սովորական ագրեսիվությունը: Հնարավոր է, անդրադառնում է այն, որ ՀԱԿ-ի ֆինանսական հնարավորություններն այդքան մեծ չեն, որքան ՀՀԿ-ի համար ԲՀԿ-ի:
Ա. Իսկանդարյան. Եթե «մենք ցանկանում ենք փոխել ամեն ինչ» արտահայտությունը գաղափարախոսություն է, ապա դա գաղափարական կուսակցություն է, թեև ես այն գաղափարախոսություն չէի անվանի: ՀԱԿ հռետորության այն մասը, որն ասում է, որ ողջ համակարգը ենթակա է փոփոխության, այսինքն նախագահն անօրինական է, պետք են վաղաժամկետ ընտրություններ, ներկա խորհրդարանն անօրինական է, պետք է տեղի ունենան արդար ընտրություններ, սահմանադրությունն այդքան օրինական չէ, և այլն, ՀԱԿ-ի հռետորության համար ավանդական այդ մասն իրականում հակասում է նրան, որ այդ նույն սահմանադրոյւթյան համաձայն այս ընտրություններին ՀԱԿ-ն ամեն դեպքում մասնակցում է: Թեև նրանք ասում են, որ դա այդպես չէ, հենց դա հակասություն է և նրանք փորձում են դրանից ամեն կերպ խուսափել և հայտարարում են. մենք ցանկանում ենք փոփոխություններ, մենք ցանկանում ենք, որպեսզի ամեն ինչ այլ կերպ լինի: Դա կրկին այդքան կոնկրետ չէ, այսինքն դա իրականում ծրագիր չէ: Նրանք ասում են կարդացեք մեր փաստաթղթերը, որոնք ծավալով շատ մեծ են, և բնականաբար ոչ ոք դրանք երբեք չի կարդա: «Ամեն ինչին դեմը» իրականում գաղափարախոսություն չէ, բայց հենց այդ դաշտում նրանք աշխատել են և շարունակում են աշխատել:
Ա. Իսկանդարյան. ՀԱԿ-ը, իհարկե, կանցնի խորհրդարան: Ինձ թվում է, որ ՀԱԿ-ը կարող է հաղթահարել 7-տոկոսանոց արգելքը և անցնել խորհրդարան: Իսկ ահա հետագայում նրանց համար ձեռնտու կլինի ձայների այն քանակությունը, որը կստանան, դա ինձ համար հարց է; Եվ այդ առումով ՀԱԿ-ը հետաքրքրիր է ոչ թե մայիսի 6-ին, այլ 7-ին կամ 8-ին: Հասկանալի է, որ այդ կուսակցության առաջնորդներն ինչ-որ կարմիր գիծ ունեն գլխում. եթե ստացվի այդ կարմիր գծից քիչ, այսինքն «X մինուս մեկ պատգամավոր», ապա նրանք չեն համաձայնվի մտնել խորհրդարան, Երևանի Ավագանու խորհրդի ընտրությունների օրինակով: Եթե ստացվի այդ գծից բարձր, ապա այդ ժամանակ կհամաձայնվեն մտնել խորհրդարան: Բայց ահա թե ինչպիսին է այդ կարմիր գիծը, պատգամավորների որ թիվն է նրանց համար այդ կարմիր գիծը ՝ 15 կամ 20, ես չգիտեմ: Մենք դա կտեսնենք մայիսի 7-ին: