Հետո, իհարկե, ավելի վատ է, որովհետև կան անհասկանալի մարդիկ՝ նույն Թամարա Պողոսյանը, նույն երիտասարդ կարիերիստները, ովքեր շատ կուսակցություններ են փոխել ու հետո հայտնվել են ԲՀԿ-ում և առաջին քսանյակում: Իմ կարծիքով, դա հանգեցնում է ներքին խնդիրների: Թեև ի տարբերություն շատ կուսակցությունների, «Բարգավաճ Հայաստանում» իշխանության ուղղահայացն ավելի կոշտ է, և առաջնորդի խոսքն այնտեղ օրենք է: Այսինքն այնտեղ ներքին նեգատիվը կարող է դրսևորվել ներքին խոհանոցում, այլ ոչ թե հրապարակավ:
Ա. Իսկանդարյան. «Բարգավաճ Հայաստանի» ցուցակը շատ հետաքրքիր է, նա որոշակի փոփոխության ցուցանիշ է, որը տեղի է ունենում հայ քաղաքական համակարգում: Հայկական խորհրդարանում, ինչպես հաշվել են լրագրողները, կան խոշոր բիզնեսի 76 ներկայացուցիչներ, որոնց մեզ մոտ ոչ այդքան գրագետ անվանում են օլիգարխներ: Ապագա խորհրդարանում ավելի քիչ օլիգարխներ կլինեն, դա ակնհայտ է ցուցակներից: Դա լավ երևում է մասնավորապես «Բարգավաճ Հայաստանի» ցուցակից: ԲՀԿ-ն ֆինանսական-արդյունաբերական խմբի լոբբինգի համախմբված խումբ է, դա դասական իրավիճակ է շատ երկրների համար՝ նկարագրված դասագրքերում: Լոբբինգի նման խմբեր մենք շատ ունենք, գրեթե յուրաքանչյուր խոշոր գործարար իրենից ներկայացնում է իր բիզնեսի լոբբինգի խումբը: Բայց «Բարգավաճ Հայաստանը» նման խմբերից միակն է, որը ձևավորված է, սա քաղաքական կուսակցություն է, որն իրենից ներկայացնում է իրենից մեկ ուժ: Այն մարդիկ, ովքեր խորհրդարանում կլինեն այս ընտրությունների արդյունքում, կներկայացնեն մեկ խմբի շահերը, այն է՝ պարոն Գագիկ Ծառուկյանի խմբի:
Ա. Իսկանդարյան. Նույն ծրագիրն է, ինչ մյուսների մոտ՝ մենք ամեն ինչ կանենք, որպեսզի լավ լինի: Հնարավոր է միակ կարևոր բանը, որը կարելի է նշել, պատեռնալիստական հռետորությունն է, ազգի հոր հռետորությունը, ով կգա և ամեն ինչ լավ կլինի և նա բոլորին լավ կնայի: Այն լավ է վաճառվում մեր երկրների նման երկրներում: Մարդիկ ավելի շատ հակված են քվեարկել ոչ թե «իզմերի» համար՝ լիբերալիզմ, սոցիալիզմ, կոմունիզմ, այլ մարդու համար, ով կգա և կօգնի:
Մեզ մոտ չի գործում կառուցվածք՝ ես քվեարկում եմ, ես վարձում եմ աշխատողի, քանի որ ես իմ հարկերից վճարելու եմ այդ խորհրդարանականին, և նա ներկայացնելու է իմ շահերը, մասնավորապես ոչ թե իմ, այլ պետական ծառայողի, թոշակառուի կամ փոքր գործարարի կամ երիտասարդության ներկայացուցչի, չէ որ այդ խմբերը տարբեր շահեր ունեն: Այդ քաղաքական մշակույթը մեզ մոտ դեռ չի եկել: Մեզ մոտ ընտրում են նրան, ով լավ կնայի, ով լավ կօգնի, ով լավ կկառավարի: Ահա այդ հռետորությունն է պահանջված, և պարոն Ծառուկյանը կամ այն մարդիկ, ովքեր նրան խորհուրդ են տալիս, դա շատ լավ յուրացրել է, և նրա ողջ հռետորությունը պատեռնալիստական է՝ մենք ձեզ կօգնենք, մենք այնպես կանենք, որ ձեզ լավ լինի: Ահա այդպիսին է այդ կուսակցության առաջնորդի կերպարը: Այն շատ պատեռնալիստական է, և նրանք դա օգտագործում են, և այսօր բավական ագրեսիվ են օգտագործում: Իսկ «ագրեսիա» բառն իմ կողմից նախընտրական քարոզարշավի վերաբերյալ կիրառելիս լավ բառ է: Առայժմ դա նրանց մոտ ստացվում է:
Ա. Իսկանդարյան. Նրանք մեծ են, այսինքն «Բարգավաճ Հայաստանը» ապագա խորհրդարանում կունենա մի քանի տասնյակ պատգամավորներ: Ես չեմ անվանի կոնկրետ թվեր, բայց դա կլինի երկրորդ կուսակցությունը խորհրդարանում, դա կլինի լուրջ խմբակցություն:
Ինչ վերաբերվում է նրան, թե կարող է արդյոք «Բարգավաճ Հայաստանը» իրական մրցակցություն կազմել ՀՀԿ-ին, ապա դա կախված կլինի նրանից, թե կոալիցիա ստեղծելու ինչ ռազմավարություն կունենա ՀՀԿ-ը մի կողմից, ԲՀԿ-ն մյուս կողմից: Եթե ընդունվի ռազմավարություն ՀՀԿ-ԲՀԿ կոալիցիա ստեղծելու վերաբերյալ, այդ ժամանակ նրանք կոալիցիա կնքելիս իրենց համար ինչ-որ առավելություններ կքաղեն: Պայքարը կտևի մինչև մայիսի 6-ը կամ 7-ը, հետո կգա միություններ կնքելու ժամանակը, կորոշվի ով է դաշնակից, ով՝ հակառակորդ: Իսկ եթե գործի այդ մոդելը, նրանք միություն կկնքեն հանրապետականների հետ, ապա այդ ժամանակ կլինի մեկ սցենար, եթե լինեն հակասություններ, ապա ուրիշ սցենար: Բայց այն, որ նրանք լուրջ տեղ կզբաղեցնեն խորհրարանում երկու դեպքերում էլ, կասկածից դուրս է:
