Ես փոքր տարիքից սիրել եմ այս մարզաձևն ու միշտ ցանկացել եմ ըմբիշ դառնալ: Երևի օգնել է նաև այն, որ շուրջս բազմաթիվ ըմբիշներ են եղել:

12 տարեկանից եմ սկսել մարզվել, բայց մինչև այդ գնացել եմ նաև բռնցքամարտի ու կարատեի խմբակներ: Առաջին քայլերս կատարել եմ Մախաչկալայի սպորտային բարձրագույն նվաճումների մարզադպրոցում:

Մախաչկալան էլ Երևանի պես լուսավոր ու արևոտ քաղաք է, իսկ մարդիկ հայերի պես հյուրընկալ ու բարի են: Հայաստանում ինձ շատ ջերմ են ընդունել, ինչի համար շատ շնորհակալ եմ:

Այդ պահին ես մտածում էի միայն Օլիմպիական խաղերի մասին, որպեսզի հնարավորություն ունենամ մեկնել Լոնդոն: Փողը կամ ֆինանսական պարգևատրումներն ինձ չէին հետաքրքրում, ես ցանկանում էի կայանալ որպես լավ մարզիկ: Ռուսաստանում շատ դժվար էր ընդգրկվել հավաքականում, քանի որ մրցակցությունը չափազանց ուժեղ է: Չնայած ես բազմիցս հաղթել եմ Եվրոպայի ու աշխարհի մեդալակիրներին, բայց հավաքական չէի հրավիրվում:

Հայկական կողմն ինձ Մախաչկալայում կայացած միջազգային մրցաշարի ժամանակ է նկատել, ու Դաղստանի սպորտի փոխնախարարն ասել է, որ Հայաստանի ֆեդերացիայի կողմից հետաքրքրություն կա իմ նկատմամբ: Մենք միասին եկել ենք Հայաստան, ու այդպես ամեն ինչ սկսվել է:

Քանի որ Ռուսաստանի հավաքականում ընդգրկված չէի, հիմնականում միջազգային մրցաշարերի եմ մասնակցել ու բազմիցս հաղթող եմ դարձել:

Այո, ինձ առաջարկում էին նաև հանդես գալ Բելառուսի հավաքականում, սակայն որոշել եմ Հայաստանում հանդես գալ, քանի որ այն ինձ ավելի հոգեհարազատ է:

Մի անգամ նման դեպք եղել է: Ուղիղ հեռարձակմամբ MMA-ի մարտ էր, ու ծանրքաշային կարգում հանդես էր գալիս Հաջիմուրադ Նուռմագոմեդովը: Ընկերներս ու բարեկամներս զանգում էին ինձ ու զարմացած հարցնում, թե երբվանից եմ սկսել MMA-ում հանդես գալ ու ինչու եմ փոխել քաշային կարգս:

Ինձ համար շատ մեծ պատասխանատվություն է, քանի որ ինձ հրավիրել են այլ երկրից, և ես պետք է արդարացնեմ սպասելիքները: Հայաստանի ֆեդերացիան ինձ հետ հույսեր է կապել, ու ես չպետք է հուսախաբ անեմ նրանց: Այդ տեսանկյունից, իհարկե, դժվար է ինձ համար:

Աշխարհի առաջնությունում չկարողացա ուղեգիր վերցնել, քանի որ վիճակահանությունն այդքան էլ բարեհաջող չէր ինձ համար: Ելույթիցս էլ այդքան գոհ չեմ, քանի որ չէի կարողանում լավ շնչել: Ու ես հասկանում էի, որ վարկանշային առաջին իսկ մրցաշարում պետք է նվաճել ուղեգիր, քանի որ հետո շատ դժվար կլինի: Անհաջողության դեպքում պետք էր մեկնել Չինաստան, հետո վերադառնալ Ֆինլյանդիա, նորից քաշ գցել ու ցանկացած մրցակցի էլ կարող էի զիջել: Շատ տիտղոսակիր մարզիկներ կորցրին Օլիմպիադա մեկնելու հնարավորությունը, քանի որ առաջին մրցաշարում լավ չմասնակցեցին ու կորցրին զգոնությունը:

Ինձ համար շատ կարևոր է, որ շնչառությունս նորմալ լինի և ֆունկցիոնալ առումով պատրաստ լինեմ: Գրեթե բոլոր մրցակիցների հետ էլ հանդիպել եմ տարբեր մրցաշարերի ժամանակ և իմ հաշվին գրանցել եմ և հաղթանակներ և պարտություններ: Եվ ով այդ պահին ավելի պատրաստ կլինի, ում բախտը կբերի, նա էլ կդառնա հաղթող:

Բնականաբար բոլորս էլ մեր առջև նույն նպատակն ենք դրել` դառնալ Օլիմպիական չեմպիոն: Կարող եմ ասել, որ կանեմ հնարավորը լավ հանդես գալու համար: Անհնարին ոչինչ չկա:

Գրեթե բոլորս էլ նույն մակարդակի ըմբիշներ ենք: Կարող եմ առանձնացնել Ռուսաստանի և Վրաստանի ներկայացուցիչներին:

Ի տարբերություն հունահռոմեական ըմբշամարտի, մենք շատ ենք շարժվում, մեր բռնվածքներն ավելի շատ են: Իհարկե, նրանք էլ գեղեցիկ նետումներ են անում, բայց ամեն գոտեմարտի ժամանակ չէ, որ նման բան կարող ես տեսնել:

2008 թվականը, քանի որ ես հաղթել եմ բոլոր մրցաշարերում, որոնց մասնակցել եմ: Այդ տարի նաև պայքարել եմ Օլիմպիադա մեկնելու համար, սակայն վճռական գոտեմարտում զիջել եմ Գեորգի Կիտոևին, նա այդ պահին իսկապես ուժեղ էր ու Օլիմպիադայում էլ նվաճեց բրոնզե մեդալ:

Հավաքականի մարզիչ Արայիկ Բաղդադյանն ու իմ անձնական մարզիչ Կնյազբեկ Ամինովիչն իրար ճանաչում են, Հայաստանի ազատ ոճի հավաքականը միշտ մասնակցում է Մախաչկալայում անցկացվող Ալի Ալիևի մրցաշարին, այդտեղ էլ նրանք ծանոթացել են: Նրանք մշտապես հեռախոսազանգեր են ունենում և միշտ խորհրդակցում են:

Պարտություններից հետո երբեմն նման մտքեր ունենում եմ: 2011-ին էլ, երբ աշխարհի առաջնությունում տեսա, թե ինչպես են անարդար կերպով մարտեր անցկացնում` մրցավարներին կաշառելով, որոշեցի, որ այլևս չեմ ցանկանում զբաղվել ըմբշամարտով: Բայց հետո ամեն ինչն իր տեղն ընկավ:

Չեմ սիրում ծանրաձող բարձրացնել, ինձ դուր է գալիս, երբ աշխատանքի հիմնական մասը գորգի վրա ենք կատարում:

Քանի որ բոլոր ըմբիշներն ընկերասեր ու շատ մարդամոտ են, ես էլ եմ այդպիսին դարձել: Բացի այդ էլ սպորտի շնորհիվ ձեռք եմ բերել շատ ընկերներ աշխարհի տարբեր քաղաքներում:

Բոլորին ցանկանում են լավ ելույթ ունենալ: Մենք այդքան էլ մեծ թվով չենք մեկնելու Լոնդոն, բայց հուսով եմ, որ մեդալներով կվերադառնանք: