Իրանահայ ժողովրդավարական ուժերի համադրող մարմնի նախաձեռնությամբ, Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառումների շրջանակում նոյեմբերի 7-ին Թեհրանում կացել է արևմտահայ գրող-երգիծաբան Երվանդ Օտյանի «Անիծյալ տարիներ» գրքի պարսկերեն թարգմանության շնորհանդեսը:

«Անիծյալ տարիներ» (1918—1919) հուշագրությունների գիրքը հրատարակվել է 1100 տպաքանակով, պարսկերեն է թարգմանվել իրանահայ թարգմանիչ Անդրանիկ Խեչումյանի կողմից:

Իրանահայ համայնքում այս միջոցառմանը ներկա էին Իրանի հայտնի ներկայացուցիչներ:

«Հայոց ցեղասպանությունը այսօր ևս շարունակվում է, միայն թե այլ տեսքով՝ մշակութային և պատմական ժառանգությունների ավերումով, հայկական հետքերը մաքրելով», - ասել է միջոցառման բանախոս, գրող, թարգմանիչ և լրագրող Ասադոլլահ Ամրային:

Թարգմանիչ, գրաքննադատ, գիտաշխատող և դասախոս Աբդոլհոսեյն Ֆարզադիի խոսքով՝ Օտայնի հուշերը ամբողջության մեջ հայության ապրած ցավերն ու տանջանքներն են, որոնցից յուրաքանչյուրը անհերքելի մի փաստ է օսմանականներին դատապարտելու համար:

«Օսմանցիները հավատացած էին, որ՝ ով ապրում է իրենց իշխանության ներքո կամ թուրք է, կամ պիտի ընդունի որ թուրք է: Եվ այսօր էլ քրդերի վիճակը Թուրքիայում գրեթե նույնն է, ինչ «Անիծյալ տարիներ» գրքում հիշատակում է Օտյանը հայերի մասին: Այսինքն, երբ ասում են Թուրքիա նկատի ունեն, որ այնտեղ ապրողները, բոլորը անխտիր, թուրք են», - շնորհանդեսին ասել է դրամատուրգ, թարգմանիչ և ռեժսոր Ասղար Նուրին:

Միջոցառման ընթացքում, իրավաբան Ժոզեֆ Ամիրյանը համառոտ կերպով ներկայացրել է իրանահայ հասարակական գործիչ Արամայիս Միրզախանյանի կենսագրականը, ում հիշատակին էր հրատարակվել գիրքը: Ծրագրի ավարտին հյուրերը ստորագրել են օրվան նվիրված հատուկ պաստառը:

Իրանահայ ժողովրդավարական ուժերի համադրող մարմինը կյանքի է կոչվել և հովանավորվում է Թեհրանի Հայ մարզա-մշակութային «Րաֆֆի» համալիրի, Իրանահայ ազգային եւ մշակութային միության, Աշխարհատեսների հայկական կենտրոնի, անկախ մտավորականների, «Իրանահայեր» լրատվական կայքէջի եւ «Արաքս» շաբաթաթերթի կողմից:

Երվանդ Օտյանը (սեպտեմբերի 19, 1869-1926), արևմտահայ գրող-երգիծաբան, լրագրող, հրապարակագիր է։ Նրա ստեղծագործությունները մամուլում տպագրվել են 1887 թ-ից, Ա․ Արփիարյանի հրավերով ստանձնել է «Հայրենիք» օրաթերթի օգնական-խմբագրի (1892-1895), ապա՝ խմբագրի (1896) պաշտոնը։ Նույն թերթում առաջին անգամ հանդես է եկել քրոնիկ-ֆելիետոններով, պատմվածքներով, նովելներով՝ «Սիրո նահատակ» (1892), «Վաշխառուն» (1893, 2-րդ հրտ․ 1956), «Կաղանդի վիպակ» (1895) և երգիծավեպով՝ «Գործ եփող մը» (1895, հետագայում՝ «Միջնորդ տեր պապան»)։

Օտյանի ժառանգության մեջ առանձնանում են «Զավալլըն» (1905) զավեշտը, «Ֆրանքո-թրքական պատերազմ կամ Չարշըլը Արթին աղա» (բեմ․ 1906, հրտ․1909, հեղինակակից՝ Մ․ Կյուրճյսն) կատակերգությունր, «Արյունոտ հիշատակներ» (1898), «Տասներկու տարի Պոլսեն դուրս» (1912-1913), «Անիծյալ տարիներ» (1918—1919) հուշագրությունները, «Մեր երեսփոխանները» (1913) երգիծական դիմանկարների շարքը, որն իր արժանիքներով չի զիջում Հ․ Պարոնյանի «Ազգային ջոջերին»։

Իրանը պաշտոնապես չի ճանաչել Հայոց Ցեղասպանությունը: